یک اتاق یادگاری ودنیایی خاطره

اتاقی با رنگ وبوی خویش ...با ستاره های امید...با یک پنجره به روی آرزوهام... هر روز گلدانهای پشت پنجره را با صفای خاطر آب دادن وبوییدن عطر یاس رارقی...

دلم اتاقی میخواهد به درخشش شبهای مهتابی وطلب یاری که حبیب است وطبیب است وخود یار جانی است او

اتاقی به طعم چای سماور ذغالیش ... به گرمی حضور آن جانان که شمع محفل انس است و به دور کرسی ترم پوش با گلهای جقه ایی فیروره ای وسینه کنگره ای ودانه های انار در کاسه سفالی آبی و پسته های خندان در کاسه دیگرش وسادگی صمیمانه با هم بودنمان وسازی واوازی و به به چه صفایی دارد...

اتاقی مملو از گرانبهاترین کتابها که روزگارم را با آنها سپری میکنم ومی آموزم واز دانستنشان چه  لذتها نصیب میشود ...

فرشی ماندگار وچراغ آویزی که روشنی بخش لحظات من بوده و هست...

دلم اتاقی میخواهد با ماندگاری تک تک لحظاتم که با تو گذشت وبا تو آموختم ...با تو خندیدم...با تو نوشتم...با تو نفس کشیدم...با تو خواندم...

اری این اتاق یادگار تمام لحظه های من است ...یادگاری که در این گنبد دوار بماند...یادگاری از بهترین شعرها ...بهترین فیلمها...بهترین چیزهایی که ارزش معنویشان همیشگی وماندگار است ودنیای خاطرات من در تمام لحظات حافظه این دیوارها وگوشه گوشه آن باقی وجاریه..

نبض روح وجان در تمام این اتاق جاودانست...

این اتاق بسط دنیاییست که من در آن دمیدم ونفس کشیدم وبوییدم و راه رفتم واموختم

و ......................... زندگی همچنان باقیست